Loslaten wordt te pas en te onpas als tip meegegeven aan een ieder die het moeilijk heeft, een rouw- of verliesproces doormaakt of gewoon om een luisterend oor verlegen zit. Nog nooit is hulpverlenen zo makkelijk geweest. Op elke willekeurige hulpvraag zie ik hetzelfde kortzichtige antwoord voorbij komen: "Je moet het gewoon loslaten."
Afgezien dat loslaten niet iets is dat je kunt doen (het is juist iets niet doen) smoren we met dit advies het helingsproces vaak vroegtijdig in de kiem. Het advies loslaten, zonder bredere context, vertaalt zich namelijk in het negeren, ontwijken, niet onder ogen komen van, niet doorstaan, maar juist ontkennen, vooruitschuiven, onderkennen en bovenal... het van waarde ontdoen van juist die ervaringen die voor ons zo belangrijk zijn.
Loslaten wordt vaak aangeboden als advies maar in werkelijkheid is loslaten niets anders dan het resultaat van jouw helingsproces. Zeggen "je moet het loslaten", is alsof ik aan een koortsig iemand de tip om beter te worden meegeef. Goed bedoeld maar....
"Je kunt iets pas loslaten nadat je het hebt omarmt."
Je mag voordat je je verdriet of welk gevoel dan ook loslaat haar eerst eens vasthouden. Omarmen zelfs. Staat dat ongemakkelijke gevoel weer voor de deur? Soms is zij een oude geliefde die je zelfs van binnen niet meer aan kon kijken. Soms een verloren kind dat al jaren bij je aan klopt maar jij kon het niet over je hart verkrijgen om haar onder ogen te moeten komen. Dit keer doe je open, laat dat ongemakkelijke gevoel binnen en omarmt haar. Voel je de pijn van een verloren liefde? omarm haar. De schaamte van verloren onschuld? Omarm hem. Angst voor onbekende situaties? Omarm. Verdriet en boosheid om ouders die je niet meer spreekt?
Omarm. Omarm. Omarm.
Deze gevoelens zochten enkel jouw erkenning en hoe meer jij je afwendt, des te harder ze moesten schreeuwen om jouw aandacht te trekken.
Ik loop over het strand. De zon schijnt. Het is hier prachtig. Plotseling voel ik het. Ik mis haar. Ik laat het gevoel bij me binnenkomen, verwelkom de herinneringen, omarm ze. Even later is ze weer weg. Dat gevoel gaat steeds meer haar eigen gang, als een dier uitgezet in het wild.
Losgelaten.